شعر کوه و شعر من

بنفشه ای خوشرنگ

دمیده بود در آغوش کوه، از دل سنگ.

به کوه گفتم:

شعرت خوش است و تازه و تر

وگر درست بخواهی، من از تو شاعر تر

که شعرت از دل سنگ است و

شعرم از دل تنگ.